Όξινη βροχή
Τα τελευταία χρόνια η ατμόσφαιρα είναι πολύ επιβαρημένη από μεγάλες συγκεντρώσεις οξειδίων του θείου, αζώτου, φθορίου κ.λπ. (βλ. Αέρας) με αποτέλεσμα τα δάση να υφίστανται σοβαρές ζημίες. Η γνωστή πλέον σε όλους όξινη βροχή, η οποία πρωτοαναφέρθηκε το 1852 από έναν ΄Αγγλο χημικό, τον Robert Angus Smith, έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας και απειλεί με εξαφάνιση πολλά δάση περιοχών με μεγάλη βιομηχανική ρύπανση, όπως της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, της Β. Αμερικής και του Καναδά.
Τα δασικά δέντρα παρουσιάζουν διαφορετική ευπάθεια στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Περισσότερο ευπαθή είναι τα κωνοφόρα που έχουν πολυετείς βελόνες και λιγότερο ευπαθή είναι τα φυλλοβόλα είδη, γιατί μπορούν να ανανεώνουν κάθε χρόνο το φύλλωμά τους.
Έρευνες που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν αποκάλυψαν τις επιπτώσεις της όξινης βροχής. Ήδη το 1986, 307 εκατ. στρέμματα δάσους φέρονται κατεστραμμένα από την όξινη βροχή μόνο στην Ευρώπη. Τα δάση των Άλπεων έχουν υποστεί τεράστια ζημιά και αυτά των συνόρων τ. Τσεχοσλοβακίας - τ. Αν. Γερμανίας αφανίζονταν με ταχύτατο ρυθμό. Το χειρότερο σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση δεν παραμένει στον τόπο όπου παράγεται, αλλά μεταφέρεται με τη βοήθεια των ανέμων και καταστρέφει τα δάση ακόμα και πολύ μακριά από τον τόπο παραγωγής των ρύπων. Δραματική συνέπεια της καταστροφής των δασών αποτελεί η μείωση της βιολογικής ποικιλότητας, που είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ζωής και την επιβίωση του πλανήτη.