Αμίαντος
Είναι η γενική ονομασία μιας ομάδας φυσικών ορυκτών ινών του φλοιού της Γης. Πρόκειται για πυριτικές ενώσεις του ασβεστίου και του μαγνησίου.
Τα κυριότερα είδη του είναι ο χρυσοτίλης ή λευκός αμίαντος, ο κροκιδολίτης ή μπλε αμίαντος και ο αμοσίτης ή καφέ αμίαντος. Όλα συνδυάζουν αντίσταση στη θέρμανση και την καύση και αντοχή στις χημικές μεταβολές. Χρησιμοποιείται ως μονωτικό σε ρούχα, σόμπες, στεγνωτήρες μαλλιών, φούρνους, στα φρένα των αυτοκινήτων (από εδώ κυρίως η συμβολή του στην ατμοσφαιρική ρύπανση), στους σωλήνες παροχής του υδροδοτικού δικτύου και ως οικοδομικό υλικό (κυρίως στις στέγες).
Κατά τις διάφορες χρήσεις του οι ίνες από τις οποίες αποτελείται αποχωρίζονται και είτε αιωρούμενες στον αέρα είτε μεταφερόμενες από κάποια ρευστά (π.χ. νερό) καταλήγουν στο αναπνευστικό ή το πεπτικό σύστημα.
Οι ίνες αμιάντου μπορεί να προκαλέσουν πνευμονοκονίωση (ή αμιαντίαση), καρκίνο, μεσοθηλίωμα και σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου. Ο αμίαντος που βρίσκεται στα οικοδομικά υλικά ενός σπιτιού μπορεί να μην προκαλέσει κανένα πρόβλημα. Όμως η φθορά από το χρόνο αυτών των υλικών μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση ινών αμιάντου, γεγονός που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Στα καινούρια σπίτια δεν χρησιμοποιούνται πλέον τέτοια υλικά, αλλά σε εκείνα που κατασκευάστηκαν κατά την περίοδο 1930-1950 υπάρχει πιθανότητα να περιέχεται αμίαντος στα μονωτικά υλικά (Αναλυτής 2003).
Μετά την ενσωμάτωση σχετικής Οδηγίας της ΕΕ, έχει απαγορευτεί η εξόρυξη και χρήση αμιάντου στην Ελλάδα από τις αρχές του 2005. Ωστόσο, το ζήτημα θα εξακολουθήσει να είναι ανοικτό έως ότου διασφαλιστεί ότι τα παλαιά κτίρια δεν ελλοχεύουν τον κίνδυνο απελευθέρωσης ινών αμιάντου και αποκατασταθεί ο χώρος επεξεργασίας αμιάντου στο Ζιδάνι Κοζάνης. Πρόκειται για τις εγκαταστάσεις των Μεταλλείων Αμιάντου Βορείου Ελλάδος (ΜΑΒΕ), οι οποίες παρόλο που έχουν σταματήσει να λειτουργούν εδώ και χρόνια, εκκρεμεί ακόμα η ασφαλής αποκατάστασή τους (ΟΙΚΟ της Καθημερινής, 13-5-06).