H ΥΠΕΡΑΛΙΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΡΟΔΙΧΤΑ

Η όλο και μεγαλύτερη απαίτηση του ανθρώπου για τροφή από τη θάλασσα έχει σαν αντίκτυπο την εξάντληση των αλιευτικών πόρων, επηρεάζοντας άμεσα την επιβίωση των δελφινιών.

Δελφίνια που πιθανά δυσκολεύονται να εντοπίσουν τροφή, έλκονται από τη λεία που είναι παγιδευμένη στα δίχτυα και δημιουργούν συχνά ζημιές στα αλιευτικά εργαλεία με οικονομικό αντίκτυπο στους αλιείς.

Η υπεραλίευση δυσκολεύει την εύρεση τροφής, με αποτέλεσμα ψαράδες και δελφίνια να κυνηγούν τα ίδια λιγοστά ψάρια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εμπλοκή τους σε δίχτυα, με κατάληξη τον τραυματισμό, ακόμα και το θάνατο των κητωδών. Από τη δικιά τους πλευρά, οι ψαράδες τα εχθρεύονται για την οικονομική ζημιά που τους προκαλούν.

Στη Μεσόγειο, η κύρια απειλή των δελφινιών είναι τα αφρόδιχτα. Τα γνωστά "παρασυρόµενα αφρόδιχτα", το µήκος των οποίων µπορεί να ξεπεράσει τα 20 χιλιόµετρα απλώνονται (µε ένα σύστηµα φελλών) από την επιφάνεια της θάλασσας, σαν τεράστιες κουρτίνες, το ύψος των οποίων είναι γύρω στα 20 µέτρα. Καθώς παρασύρονται ελεύθερα από τα ρεύµατα της θάλασσας, µπορούν να σαρώσουν τεράστιες περιοχές και να εγκλωβίσουν, εκτός από τα επιδιωκόµενα θηράµατα και ένα µεγάλο πλήθος ειδών που δεν έχουν κανένα εµπορικό ενδιαφέρον.

Αξίζει να σημειωθεί πως η χρήση αφρόδιχτων και το λαθραίο ψάρεμα με δυναμίτιδα ευθύνονται για το θάνατο χιλιάδων δελφινιών και άλλων θαλάσσιων θηλαστικών κάθε χρόνο. Στη χώρα μας, όπως και σε άλλες χώρες της Μεσογείου έχει πλέον απαγορευτεί η χρήση του συγκεκριμένου αλιευτικού εργαλείου. Όμως πριν από λίγο καιρό, 14 κητώδη βρέθηκαν νεκρά στη Σαμοθράκη, μπλεγμένα σε αφρόδιχτο προερχόμενο πιθανόν από τη γειτονική Τουρκία όπου η χρήση τους είναι νόμιμη.

Τα δελφίνια δεν γνωρίζουν σύνορα.