Γνωρίσματα:  Λεπτός, με μακριές, ελαφρά κυρτωμένες φτερούγες και μακριά ουρά. Τα δύο φύλα μοιάζουν πολύ με τον λιβαδόκιρκο, αλλά διακρίνονται από το χαρακτηριστικό λευκό ουροπύγιο. Επιπλέον, όταν τα δύο είδη είναι το ένα δίπλα στο άλλο, από τη λίγο πιο βαριά κατασκευή και τις λίγο πιο κοντές τους φτερούγες και την πιο κοντή ουρά. Το σταχτότεφρο αρσενικό αναγνωρίζεται από το λευκό ουροπύγιο, την απουσία μαύρων λωρίδων στις φτερούγες και την απουσία ραβδώσεων στην κοιλιά και τους μηρούς. Το θηλυκό και τα ανήλικα έχουν σκοτεινοκαστανό πάνω μέρος και πολλές κιτρινωπές ραβδώσεις στο κάτω μέρος. Στο ύπαιθρο δε διακρίνονται από το θηλυκό λιβαδόκιρκο, αν και η λευκή κηλίδα στο ουροπύγιο στο βαλτόκιρκο συνήθως είναι πιο χαρακτηριστική. Τα νεαρά διακρίνονται από τους νεαρούς λιβαδόκιρκους από το ραβδωτό κάτω μέρος. Το πέταγμά του είναι χαρακτηριστικό: συνήθως αερογλιστράει πολύ χαμηλά και ελαφρά, κρατώντας τις φτερούγες πάνω από την οριζόντιο, σε πολύ ανοιχτό V.

(Από το βιβλίο «Τα πουλιά της Ελλάδας και της Ευρώπης» των Roger Peterson, Guy Mountfort και P.A.D. Hollom).

Ο βαλτόκιρκος (Circus cyaneus) μεταναστεύει στην Ανατολική Μεσόγειο κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Υπάρχουν περίπου 9.000 αναπαραγώμενα ζευγάρια σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ο βαλτόκιρκος ξεχειμωνιάζει σε βάλτους, από όπου πήρε και το όνομά του.